మన ప్రాచీనాలంకారికులు చెప్పిన నవరసాల్లో హాస్యం కూడా ఒకటి. హాసం అంటే నవ్వు. ఆ నవ్వును పుట్టించేదే

ఈ పరిచయం శ్రీపాద వారి “అనుభవాలూ  జ్ఞాపకాలూనూ” గురించి. ఇంట్లో చిన్నప్పటి నుంచి శ్రీపాద వారి

భరాగో 'గా సుప్రసిద్ధులైన ప్రముఖ రచయిత భమిడిపాటి రామగోపాలం విజయనగరం జిల్లా పుష్పగిరిలో 1932 ఫిబ్రవరి

జాతీయత అనేది రాష్ట్రానికి లేదా దేశా నికి సంభందించినది. దీనికంటూ చరిత్ర, భాష, వుంటాయి. ఒకే

ఆహార౦ ప్రాణ౦ నిలుపుకోవటానికే ఐనా, కమ్మనైన రీతిలో తినడమే ఒక జీవితావసర౦గా మన ఆహార అలవాట్లు రూపొ౦దాయి.

“కుమ్మర మొల్ల”గా సుప్రసిద్ధురాలయిన కవయిత్రి మొల్ల జీవితంగురించి మనకి నిర్ధారణగా తెలిసింది స్వల్పం.

మొక్కపాటి నరసింహశాస్త్రి సుప్రసిద్ధ తెలుగు హాస్య రచయిత. 1925 లో ప్రచురితమైన ఇతని బారిష్టర్

ఆధునికాంధ్రకవులలో ఇంద్రగంటి హనుమచ్ఛాశాస్త్రిగారు కొత్త పాతల మేలుకలయికతో క్రొమ్మెరుంగులు చిమ్మిన

టంగుటూరి ప్రకాశం పంతులు (జ.ఆగష్టు 23, 1872 – మ.మే 20, 1957) సుప్రసిద్ధ స్వాతంత్ర్య సమర యోధుడు మరియు

''ఒక జాతి జాతీయతకు సంప్రదాయమ్ము, ప్రాణభూతిమ్మది ప్రాణశక్తి'' అని త్రికరణ శుద్ధిగా నమ్మిన సంప్రదాయ

గోన బుద్ధారెడ్డి రచించిన ‘రంగనాథ రామాయణం’ తెలుగులో తొలి రామాయణం. ఇతడు క్రీశ 1210 ప్రాంతంలో

ఇది శ్రీ నరసింహ వర ప్రసాద లబ్ద విచిత్ర కవిత్వము కలవాడును. భారద్వాజ గోత్ర పవిత్రుడును,

తిక్కన శిష్యుడైన మారన రాసిన ‘‘మార్కండేయ పురాణం’’ తెలుగులో అనువదింపబడిన మొదటి పురాణం. అంతకుముందు

చాగంటి సోమయాజులు (చాసో)
1942 సంవత్సరం ప్రారంభంలోనో మధ్యలోనో చదలవాడ పిచ్చయ్య మావూరు దిగబడ్డాడు.

వ్యక్తిగా గురజాడ కష్టజీవి. చిన్నతనం నుంచీ కూడా తన శక్తికి మించిన శ్రమకు అలవాటుపడినవాడు.అనేక

తెలుగులో తొలి శతకమేది? అనే ప్రశ్నకి సమాధానం చెప్పడం కష్టమే. కొందరు మల్లికార్జున పండితారాధ్యుడనే శివ

కథా కావ్యమంటే కథకీ, కథా రచనకీ ప్రాధాన్యంగలది. చిత్ర విచిత్రాలైన మహిమలు, మలుపులు, వినోదాలు-వింతలు,

ఏ జాతికైనా సంస్కృతిని ప్రతిబింబించేవి పండుగలే. అలాంటి పండుగల్లో 'సంక్రాంతి' ని ముఖ్యంగా

ప్రథమాంధ్ర వచన వాజ్ఞయాచార్యుడిగా ప్రథమాంధ్ర వచన నిర్మాతగా పేరొందిన కృష్ణమాచార్యులు కాలాన్ని కొందరు

ప్రపంచంలో అతి ప్రాచీన సంస్కృతి భారతీయ సంస్కృతి. యుగ యుగాల హిందూ విజ్ఞాన సంకలనమే ఈ మహోన్నత సంస్కృతి.

నన్నెఛొడుడు మొట్టమొదటగా ఈ చిత్ర గర్భ బంధ కవితా రచన చేశాడు. ఆ తర్వాత ప్రబంధ కవులు అక్కడక్కడ చిత్ర,

తెలుగు సాహిత్యంలో అనేక ప్రక్రియలున్నాయి. భిన్న భిన్న రూపాలున్నాయి. ఈ వైవిధ్యమే సాహిత్యానికి

తెలుగులో కంటే ముందుగా తమిళ, కన్నడ భాషలలో వ్యాకరణాల రాయబడ్డాయి. పదకొండవ శతాబ్దం వరకు తెలుగు భాషకి

సంస్కృతంలో కావ్యానికి చెప్పబడిన లక్షణాలనే తెలుగుకి అన్వయించి కావ్యం, ప్రబంధం అన్నారు. ఆ తర్వాత